عوارض آزادراهی چیست؟ آزادراه و بزرگراه چه تفاوتی دارند؟
آزادراه و بزرگراه هر دو نوعی راه ارتباطی سریع‌السیر هستند که برای تسهیل تردد وسایل نقلیه بین شهری یا درون شهری ساخته می‌شوند. با این حال، این دو نوع راه دارای برخی تفاوت‌های کلیدی هستند که در ادامه به آن‌ها اشاره می‌کنیم:
تفاوت در تعریف
در آیین‌نامه راهنمایی و رانندگی ایران، آزادراه به مسیری گفته می‌شود که حداقل دارای سه خط عبور در هر مسیر بوده و در تمام طول مسیر از هم جدا شده باشد. همچنین، ورود و خروج به آزادراه‌ها محدود بوده و به طور معمول با پرداخت عوارض همراه است.
در مقابل، بزرگراه به مسیری گفته می‌شود که حداقل دارای دو خط عبور در هر مسیر بوده و در تمام طول مسیر از هم جدا شده باشد. همچنین، ورود و خروج به بزرگراه‌ها آزاد بوده و عوارضی برای تردد در آن‌ها دریافت نمی‌شود.
تفاوت در تعداد خطوط عبور
همانطور که گفته شد، آزادراه‌ها حداقل باید دارای سه خط عبور در هر مسیر باشند، در حالی که بزرگراه‌ها حداقل باید دارای دو خط عبور در هر مسیر باشند. این تفاوت در تعداد خطوط عبور، باعث می‌شود که آزادراه‌ها ظرفیت بیشتری برای تردد وسایل نقلیه داشته باشند.
تفاوت در نحوه ورود و خروج
ورود و خروج به آزادراه‌ها محدود بوده و به طور معمول با پرداخت عوارض همراه است. این محدودیت‌ها به منظور افزایش ایمنی و کاهش ترافیک در آزادراه‌ها اعمال می‌شود. در مقابل، ورود و خروج به بزرگراه‌ها آزاد بوده و عوارضی برای تردد در آن‌ها دریافت نمی‌شود.
تفاوت در کاربرد
آزادراه‌ها معمولا برای تردد وسایل نقلیه سنگین و سریع‌السیر مانند کامیون‌ها، اتوبوس‌ها و خودروهای شخصی استفاده می‌شوند. در مقابل، بزرگراه‌ها معمولا برای تردد انواع وسایل نقلیه، از جمله خودروهای شخصی، وسایل نقلیه عمومی و وسایل نقلیه کشاورزی استفاده می‌شوند.
در مجموع، می‌توان گفت که آزادراه‌ها نوعی راه ارتباطی سریع‌السیر و پرظرفیت هستند که برای تردد وسایل نقلیه سنگین و سریع‌السیر در بین شهری یا درون شهری ساخته می‌شوند. بزرگراه‌ها نیز نوعی راه ارتباطی سریع‌السیر هستند، اما محدودیت‌های کمتری در مورد ورود و خروج دارند و عوارضی برای تردد در آن‌ها دریافت نمی‌شود.
عوارض بزرگراهی، مبلغی است که برای تردد در آزادراه‌ها دریافت می‌شود. این عوارض به منظور تأمین هزینه‌های ساخت، نگهداری و بهره‌برداری از آزادراه‌ها دریافت می‌شود.
عوارض بزرگراهی در ایران توسط شرکت‌های خصوصی که به عنوان سرمایه‌گذار آزادراه‌ها فعالیت می‌کنند، دریافت می‌شود. این شرکت‌ها معمولاً با دولت قراردادی را منعقد می‌کنند که بر اساس آن، عوارض دریافتی از تردد در آزادراه‌ها را برای مدت مشخصی به دولت پرداخت می‌کنند.
عوارض بزرگراهی معمولاً بر اساس نوع وسیله نقلیه، مسافت طی شده و زمان تردد محاسبه می‌شود. به عنوان مثال، عوارض تردد خودروهای سواری در آزادراه‌های ایران معمولاً بر اساس هر کیلومتر تردد محاسبه می‌شود.
عوارض بزرگراهی به طور معمول از طریق گیت‌های الکترونیکی دریافت می‌شود. در این روش، وسایل نقلیه به هنگام ورود به آزادراه، از زیر گیت الکترونیکی عبور می‌کنند و عوارض تردد آن‌ها به صورت خودکار محاسبه و دریافت می‌شود.
در برخی موارد، عوارض بزرگراهی به صورت دستی نیز دریافت می‌شود. در این روش، وسایل نقلیه به هنگام خروج از آزادراه، به یکی از مراکز عوارضی مراجعه می‌کنند و عوارض تردد خود را به صورت نقدی یا کارتی پرداخت می‌کنند.
عوارض بزرگراهی در ایران در سال‌های اخیر افزایش یافته است. این افزایش عوارض به منظور تأمین هزینه‌های ساخت و نگهداری آزادراه‌های جدید و همچنین، کاهش ترافیک در آزادراه‌های موجود انجام شده است.
در ادامه، به برخی از مزایای پرداخت عوارض بزرگراهی اشاره می‌کنیم:
- کمک به تأمین هزینه‌های ساخت، نگهداری و بهره‌برداری از آزادراه‌ها
- کاهش ترافیک در آزادراه‌ها
- افزایش ایمنی در آزادراه‌ها
- کاهش آلودگی هوا
منبع اصلی تفاوت‌های بین آزادراه و بزرگراه، آیین‌نامه راهنمایی و رانندگی ایران است. این آیین‌نامه در ماده ۷۷ خود، تعریف و تفاوت‌های بین این دو نوع راه را به شرح زیر بیان می‌کند:
آزادراه
مسیری است که حداقل دارای سه خط عبور در هر مسیر بوده و در تمام طول مسیر از هم جدا شده باشد.
ورود و خروج به آزادراه‌ها محدود بوده و به طور معمول با پرداخت عوارض همراه است.
برای تردد وسایل نقلیه سنگین و سریع‌السیر مانند کامیون‌ها، اتوبوس‌ها و خودروهای شخصی استفاده می‌شود.
بزرگراه
مسیری است که حداقل دارای دو خط عبور در هر مسیر بوده و در تمام طول مسیر از هم جدا شده باشد.
ورود و خروج به بزرگراه‌ها آزاد بوده و عوارضی برای تردد در آن‌ها دریافت نمی‌شود.
برای تردد انواع وسایل نقلیه، از جمله خودروهای شخصی، وسایل نقلیه عمومی و وسایل نقلیه کشاورزی استفاده می‌شود.
برچسب: آزادراه،بزرگراه، عوارض آزادراهی، عوارض بزرگراهی،
ادامه مطلب
